🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
دوش در ﹶمی خانه اسرار وفا می بردند
ملاِئک بسزند و پیمانه به دعا می بردند
سرﹼ دو عالم ز ﹶسر ما به خاموشی و فنا می بردند
جمله به ز خلایق را به بیداری و تمنا می بردند
جملگی ﹶسر به خاک و خاک را بسجودند
چون ﹺگل و دم معشوق به ثنا می بردند
خاک را یکی چون آتش به دشمنی سر زد
چون که دوزخش به موعود و بقا می بردند
چنان روز و شب را به سیاه و سپید زدند
گو که جهل و نادانی را به شفا می بردند
ما که حق گو نیستیم و روایت از اوست
ما ز بند جهان رهاییم و هدایت از اوست
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):
اردیبهشت 28, 1400
سلام و درود
بسیار زیباست
🌹🌹🌹🌹
پاسخ
اردیبهشت 28, 1400
🌹🌹😐
پاسخ
اردیبهشت 28, 1400
درودتان🌹🌹🌹
پاسخ
بستن فرم