![نورمحمد خدابنده](https://sherepaak.com/wp-content/uploads/2021/05/IMG_۲۰۲۱۰۲۲۱_۱۱۰۳۴۱-scaled-e1621183067324.jpg)
🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
من نگویم که گویای صحن و اهل عرفانم …. که خود گویا و سخن هاست بر زبانم /
ز خود پرسم خدایا یکی بر مالش افزون کنی …. دیگری را با ثروت یا جدایی محزون کنی /
یکی را قناعت با درماندگی و محنت یار باشد ….دیگری را دو چندان هم ، چون خار باشد /
دو گل دیدم که در جا یکی دیگری را همنشین بود… یک سپید روی و دگر گویی از یمین بود /
چند روزی به طاقت آنها را یافتم …. چه دیده ها و چه حرفها می بافتم /
بلند شد آن سپید تا بیابد از آفتاب …. آن سرخ رو بسوخت و افتاد از آب و تاب /
ز سنگی بر آن زیبای سرخ سایه انداختم …. قدر طاقت هر کسی را اینچنین از پایه یافتم /
قدر طاقت سنگ را چون سنگ می دهد …. این یک بدار پاسخ سنگ را دل تنگ می دهد /
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):
اردیبهشت 29, 1400
🌸🌺🌷🌹💐🏵️🌻
پاسخ
اردیبهشت 29, 1400
ممنون از لطف شما
پاسخ
اردیبهشت 29, 1400
درود بر شما💐
پاسخ
اردیبهشت 29, 1400
ممنون از لطف شما
پاسخ
بستن فرم