🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
یارا هر چه پای کوبی کنیم
در مستی یا که خوبی کنیم
خاک شویم یا هی می زنیم
بر دستان و ان سر هی زنیم
نمی دانم چرا تو را از خود دور کنیم
ناله و زاری چه حاصل خود گور کنیم
یا گوییم عاشقیم بر مردم راه را یاد می دهیم
در دل خود باغ و بستان هم بر باد می دهیم
جان خود را به ز آن انگور های ناب می دهیم
بر هزار کذب این یک صد آب و تاب می دهیم
در دل مردمی خود چون نوری جای می دهیم
هر چه امروز گوییم فردا آن زیر پای می نهیم
خود خریدن به ز آن رهایی های عالم کنیم
خود در خمره باده حبس نام خود آدم کنیم
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
خرداد 3, 1400
🌺🌸🌻🏵️💐🌹🌷
پاسخ
بستن فرم