🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
تو همان درختی
که دورتر از جنگل ایستاده
و من گاهی
آتش از رودخانه که می گذرد
چشم می بندم به واژه ها
که
به تندی مرداب می شوند
روشنی در پشت سطر بی معناست
و پروانه ای که بر شاخه ی شب نشست
برای پرواز خورشید کم می آورد.
شعر از: عابدین پاپی(آرام)
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
آذر 4, 1401
درود
ماندگار باشید 🌷🌷
پاسخ
بستن فرم