🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
باید از دست داد
هر آنچه درکف دستان پرواز می کند
آنچه که از دست ما برمی آید
دراز کردن دو دست به خیابان است !
به یک سیب قرمز که هنوز عارف نشده است
ای کاش ترانه ای که با خود، خود به خود پیوند می خورد
شکسته نمی شد
ما همیشه شکست خورده ایم
در مبارزه با کتاب های درسی
در دست دادن به موهای یک زن
در به دست آوردن احساس یک خرابه
در پا دادن به آگاهی که یک امر ذاتی است
من خودم را به دست می آورم
تو خودت را به دست می آوری
و او خودش را از دست می دهد
زندگی دستان زیادی را کم دارد
نه آن دستانی که با آن ها آب می نوشیم
غذا می خوریم
دستانی که با آن ها می نویسیم.
عابدین پاپی(آرام)
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
بستن فرم