🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
لحظه مرگی را کنی یادی دلا
سایه ای چون توده ابری جابجا
در مسیری گام برداری عزیز
بگذرانی عمر را در هر کجا
شادمانی گاه با غمگین دلی
باب مرگی را گشایی بی صدا
منزلی را ترک با باری عمل
آن سرا وارد نبینی آشنا
سیر روحی می کنی دوری ز جسم
در سرایی بعد فوتی ناکجا
جایگاهت خوب می دانی عزیز
از همان آغاز گیتی برملا
گر چه تقدیری به تدبیری ولی
راه پیدا بر بقا منزل سرا
بر بقا منزل سرایی دیدنی
ساکنانش در فضایی بی فنا
ولی اله بایبوردی
08 / 06 / 1401
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
شهریور 10, 1401
سلام
سپاس از حضور پر مهرتان
تقدیمی : 💐
🌿رباعی :1
چون درختی برگ ریزان برگ باش
دور از نسیان به یاد مرگ باش
ای که انسانی زبانزد اجتماع
بر سریری تکیه فکر ترگ باش
رباعی : 2🌿
دل ز زنگاری برون ای هوشیار
یاد مرگی کن فراموشی نه بار
پشت پایت سایه مرگی را نگاه
با تو همراهی به هر لیل و نهار
ولی اله بایبوردی
09 / 06 / 1401
💐🌿🌸🌿💐
پاسخ
بستن فرم