🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۲/۰۴/۳۰ |
| تعداد شعر: | 10 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۰۸/۲۸ |
سراپا سیاه پوشیده
هم چون سیاهی چشمانش
تو که بر ستون سپید مرمر داده
نگاهش خیره، به گوشه‌ای از دیوار
هزاران حرف در دل ، زبان
می‌چرخد، اما در دل می‌چرخد!
دستان خالی رو بسوی کدامین کَس
و کدامین نیاز را گدایی کردن
چهره ای زیبا ولی در هم فرو رفته
غم موج می‌زند از بین دو دیده او
سایه‌ای از روبرو پیدا، نمی‌بیند
جز خود کسی را در سیاهی شیشه
می‌رود و جای خالی او بر روح سپید مرمر
غم روح سیاهی نقش می‌بندد؟
سالیان دراز آن ستون سپید
از داغ سیاهی می‌گرید می گرید
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
بستن فرم