🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۶/۰۶/۲۶ |
| تعداد شعر: | 343 |
| تعداد مطالب: | 62 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۱/۲۷ |
در انبوهی اشک
گونه ، گونه
می لغزیدم…
در
درّه ، درّه های سرخ دل
منزل به منزل
دور بر می داشتم
در خود گیج می زدم …
مبهوتِ !
از کجا آمده اینهمه پای تاولم
در این همه بیغوله
افتاده
بی هیچ ندایی که بر خیزد
به یا ریم
بر می گردم
چقدر جاده ساخته
عبور کرده از رویم
از خستگی چاله و چاه
ازم پر شده
برای آخرین مدل اسبان تندروِبی نفس
هر پیچ هزار سر مانده براه
غبار ش صدای منست
در گاه بیداری
در ظلمانی ترین هزاران چهار چوب استخوانی
شعله خورده اند
تا نیران بپیچد در پنجره ها و سنگلاخی ها
و تا اینجا
روی فریادها بی شرم سکوت بود
در گلوی بی گاه و چاه
آواز غریبم می پیچید…
تا سرازقرونی در آورد
که هنوز الفبایش نگشوده
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود مجدد جناب مانا خیلی خیلی از لطف شما ممنونم که با صبر و حوصله به
سلام حمیدجان در این مورد یک داستان کوتاه برایتان تعریف می کنم : روزی یک نفر از
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود جناب مانای عزیز از اینکه وقتتان را می‌گیرم عذرخواهی می‌کنم اما بدلیل اینکه شما مطالعات
سلام افلاطونیان معتقد بودند که ورای این عالم که مجاز است ، عالم دیگری نیز هست
سپاس گذار رحمت و زحمتی هستم که کشیدید خانم عبدلی عزیز و بی تردید سعی
اسفند 12, 1397
🌹🌹🌹🌹🌹
پاسخ
بستن فرم