نقد ” در شان قلم “

نقد
اکبر رشنو
تیر 15, 1400

دشوار می‌شود
دربارۀ صدای سکوتِ کویر گفت
وقتی غمِ بهار
در چشم‌های تا به ابد بازِ ماسه‌ها
فریاد می‌زند
یا سخت می‌شود
با واژه‌های خالص و نابی که اندکند
از عمقِ عطرِ آبیِ رودِ ارس نوشت
در خاطراتِ دل
تشریحِ لمسِ عشق
در پشتِ کاج‌های سترون …
یا وحشت ِ صنایعِ کاغذ
در چشمهای خستۀ جنگل…
دربارۀ تصّورِ یک فتح
در گام‌… هایِ نخستِ لغزان،
یا نحوۀ تجسّمِ انسان
از هفت رنگِ شعلۀ یک شمع
در کهکشان کوچکی از هستی
ترسیم ثانیه ها سخت است
در دست‌های محکمِ تو امّا
وقتی قلم، در دست می‌گیری
نیرویِ عقل و هوشِ رهایی‌بخش!
احساسِ سبز و روشنِ صحرا نیز
در انعکاسِ نورِ شقایق‌هاست.
#فریبا_نوری
«هدیه‌ات گرانبهاست»(ثبت: 240333) تیر 14, 1400

با سلام
و
همین
همین سرایش ناب
سییال آبی عطشناک
عاشقی قلمست بربیس و بوم و بنای معرفت دررهایی هنگامه های عجین و هماغوشی فهم و فکر و عقل و فراست
که رقم منقوش قلمست
بر
باروری باغ رنگارنگ و باروی امید و عقل واحساس و درایت،
و بس زیباست بر گردن بلند لحظه های منگ
و
این تراکم و ترسیم ثانیه هاست به زبان قلم
در نشر ونمو ی که باید باشد از لای بلای و اضلاع سرخ دلم در کسوت وتشریف شریف شعور،
نمایش پیچیده ی هنگامه های قرونست
در زبده ی واژگان تو در توی کنایات وتلمیحات دل که نبض روشن دلند ، این ترسیم اشارات آنات زمان
در چشمان مانای ماندگاران بصیر،
این تابناکی قلم بر بلندای بیان هر منزلم

مبارک باد
بر
همه و تو ومن و تمامت گلگونیهای راه جانفرسا ی گلوگاه نای ونوای نی نامه های قلم
و
بنایم نبود کنکاش در مصادیق و اجزای این شعر بلند قلم بزنم جز بقدر میسور حرف دلم
و
اگرش در صدای صسکوت فقط قلم می زدم طویل مثنوی بود رنگارنگ
و تا بی پایان قامت به اندام شعر قصه هاست بسی در قصاید بلند
و لحن لحظه قابل توصیف نیست در طولانی زمان حتی
و
در عطشناکی ، این جرعه از دریاییش بسست برایم که عذبی از عصیر و اثیر و عسیر معرفتست

این مندمج مثنویست در بی پایان لحنی در لحظه از هفتاد من

وهمچنانم مفتوح دل می رود ز دستم

همین

با ارادتم