🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۱/۰۸/۲۹ |
| تعداد شعر: | 51 |
| تعداد مطالب: | 1 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۰۸/۲۸ |
سکوتم را مکن باور
تمام رود فریادی که خشکیده
صدا را می برد خنجر
و چشمانی که با بیداد خون دیده
سکوتم را مکن باور
در این دنیای پر کینه
به جای قلب آدم ها
گلوله خفته در سینه
برای لرزش امواج تو خالی
که بغضی در گلو دارم
برای ظلمت این خاک شوریده
که خون از دیده میبارم
سکوتم را نکن باور
کنون که آسمان تار است
در این دنیا که فریادم
برای آخرین بار است
غرورم له شد از فریاد تنهایی
صدا لبریز بی تابی است
خوشا فریاد آن روزی
که رنگ آسمان آبی است
سکوتم را نکن باور
که تو تندیس فریادی
یک روزی میرسد آخر
صدا ها، جشن آزادی
سروده از : ادریس علی زاده
بهمن ۱۴۰۱
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
مهرداد مانا در امشب ستاره نام تو را داد می زند
چنین در روایات خوانده ایم که عدالت و حکمت در نزد علی پسر ابیطالب بوده
۱- دفتر اول ( زیر سایه ی خورشید ) سالهای ۷۸ و ۷۹ ۲- دفتر دوم (
درود بر شما جناب خراسانی عزیز🌹🌱♻️
دوستت دارم یعنی زمین خیس دیدگان من قالیچه ی قدمهای توست !! دست تو که مال من
سلام مانا جان این صفحه متعلق به دخترم سارا ست هنوز لینگ را برایش ارسال نکرده
بهمن 12, 1401
اگر مُردَم
به رقص آی و
بزن بر دف
که جانم شاد و
آن دَم
جشن آزادی ست
سلام دوست عزیزم
ملتی عشق نداند
در بند بهتر
در پناه خدا 🌿👏👏👏🌹🌿
پاسخ
بهمن 12, 1401
درود بشما استاد
پاسخ
بهمن 12, 1401
«سکوتم را نکن باور
که تو تندیس فریادی
یک روزی میرسد آخر
صدا ها، جشن آزادی»
درود بر شما شاعر آگاه و دغدغه مند
الهی آمین🙏
به امید روزهای خوب🌹
پاسخ
بهمن 12, 1401
درود بشما
پاسخ
بستن فرم