🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۰/۱۰/۲۵ |
| تعداد شعر: | 110 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۲۶ |
شاه منی
صنما ! تاج سری عِزِّ من و جاه منی
سایه ی سروی و اندر سر هر راه منی
ره ندارد به دلم ترس دگر از شب تار
اندر آغوش ثریا قمری ، ماه منی
من چو سرباز به پای تو همان جان بکفم
تو در این بازی شطرنج همان شاه منی
بوی پیراهن تو کرده مرا چشم براه
تو همان یوسف گم گشته ی در چاه منی
روز و شب “یاد توام از دل و از جان نرود”
چون نوای نیِ هر گاه و بیگاه منی
“هر کجا می نگرم نور رخت جلوه گر است”
جلوه ی نور خدایی که بهمراه منی
گر اشارت بکنی از سر و جان می گذرم
مرهم زخم من و این غم جانکاه منی
#امیر_وحدتی_یگانه
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
دوستت دارم یعنی زمین خیس دیدگان من قالیچه ی قدمهای توست !! دست تو که مال من
سلام مانا جان این صفحه متعلق به دخترم سارا ست هنوز لینگ را برایش ارسال نکرده
سلام اول از سارا بگویم که نام خواهر من نیز هست و از جانب ایشان
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب سپاسگزارم
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب امیدوارم حالتون خوب باشه و قطعآ انسان در سختی آفریده شده ممنونم بابت
شهریور 17, 1401
سلام
چون نوای نیِ هر گاه و بیگاه منی
ظاهرا برای تصحیح وزن باید این گونه خوانده شود
چون نوای نیِ هر گاه، و بیگاه منی
وقف بر گاه و بعد واو را با فتحه خواند و یا شاید واو تبدیل شود به ضمه
پاسخ
شهریور 21, 1401
درود بر شاعر توانمند و زرین کِلک جناب آزاد. سپاس از حسن توجه و تذکرتان.
همان فرم اولی زیبا تر است. وقف در گاه و “و” با کسره.
🌷🌷🌷
پاسخ
بستن فرم