🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
ماه من ، آه دلم را ، به تو می گویم و بس
مدّعی لا که من این بوده و هستم بی کس
حرف ها گویمت ای ماهِ منیری به تو من
خواه باور بکنی یا که نه ، هر چند ملس
گر چه یک لحظه ، بمیریم رها از عالم
به فنایی که بقا دسترسی لا چو مگس
نوش جان شهد کنی توشهِ عرفانی را
علّتی لا که خجل دور ز نفسی که هوس
شمس را یاد کنی راهنمایی گشت او
مولوی را نظری فارغ از این تن چو قفس
ذرّه بس بوده برایم ز بحوری عرفان
جذبه ای بوده مرا سیر کنم از محبس
گر چه آغاز ، طلب بود ولی را ، جانا
لحظه خود دید فنایی به بقایی ما بس
ولی اله بایبوردی
02 / 08 / 1398
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):
آذر 4, 1398
درود ها استاد
بسیار زیبا سرود ه اید
🌹🌹🌹🌹🌹🌹
پاسخ
آذر 5, 1398
سلام
استاد دهنوی گرامی
ممنون از حضور پر از مهرتان
در پناه حق
🌺🌺🌸🌺🌺
پاسخ
بستن فرم