🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
آرزو دارم ببوسم ساقی میخانه را
مستم و با ترس میبوسم لَبِ پیمانه را
مستم و با آن همه مستی نچرخانم زبان
شور مستی میکند رسوا دل دیوانه را
همچو شمعم آتشی دارم درون سینه ام
گرد من باید بچرخانی. گل و پروانه را
غالبا نامهربانی زخمِ روحِ شاعر است
گاه گاهی مرحمت کن شعرِ این ویرانه را
یادِ آیینِ بِلادِ نامسلمانی بخیر
این مسلمانی پراند عاشِق مستانه را
سید عرفان جوکار جمالی
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):
بستن فرم