طنز گل … نشد(قسمت سوم)

شايد اين بهتر كه آنها باختند
نامشان از صدر، زير انداختند

چون كه اين بازيكنِ فوتبالتان
خوب مي‌بلعد ز بيت المالتان

مال آنها مال مردم نيز هست
گوشِتان بر اين تذكّر، تيز هست؟

مرد بازي، گر شود اسطوره‌اي
عقل را بايد بسوزد كوره‌اي

آن نويسنده، معلم، كارمند
يك هزارم هم نمي‌گيرد. نخند!

پشت ويترين، خاك مي‌نوشد كتاب
نوشِ بازيكن، فراتر از حساب

اين، عدالت نيست. اين، خيلي بد است
با گُلش گويا كه گولمان زَدَه ست

مي‌شود اسطوره، مردم كم سواد
مي‌دهد فرهنگ مردم را به باد

مي‌شود الگو؛ ولي بي‌اعتبار
مي‌شود تقليد از او هم افتخار

گاهگاهي مي‌كند كاري سخيف
اين نمادِ سُستِ فرهنگي شريف

مي‌بَرَد او، آبروي كشور و
مي‌شود خود، ماجراي ديگر و

حال بايد حلّ اين مشكل كنيد
يا اگر سخت است، آن را ول كنيد

ول كنيد و قارچ‌ها سربركشند
اين رقيبانِ دماوندِ بلند

جمع اين معضل، دگر كار خداست
رويشِ اين قارچ‌ها بي‌انتهاست

من ميان عقل و دل، جامانده‌ام
مثل آن دروازه‌بان، وامانده‌ام

دل، هوادارِ غرورِ ملّي و
عقل اما يارِ نورِ ملّي و

گاهگاهي مي‌شود آن جا، تضاد
بحث‌هايي مي‌شود پُر اِمتداد

هر چه گرجاي خودش باشد، رواست
بل بله، هر گل به شكلي با صفاست

تك بزرگي در جهان، فوتبال؟ – نه
علم و حكمت، ميوه‌هايي كال؟- نه

غير از اين: هر چيزِ بازي، پول؟ – نه
غيرت ملّي، كم از آمپول ؟ – نه

كفّه‌ي غيرت اگر ميزان شود
مُزدِ غيرِ بي‌كران، جبران شود

با ز هم گل، گل، يكي گل زد به ما
گر چه تنها ضربه‌اي شُل زد به ما

آخرش اين بار هم ما باختيم
جِرزني كرده، بر آنها تاختيم