عشقم ( مثنوی 5 )

سلام و درود، بانوی هنرمند و گرانقدر، خانم طلعت خیاط پیشه، حضور و تشویق جنابعالی در محفل این سروده مایۀ مباهات و خوشحالی و امتنان بنده می باشد. و همه این الطاف را به عنوان فرمانی برای بیشتر آموختن و بهتر سرودن بر خودم فرض می دانم. 🌹🌹🌹

سلام و درود سرکار خانم عظیمه ایرانپور، از این که تشریف آوردید و در متن سروده تدقیق نمودید بسیار سپاسگزارم.
در مورد اشکال قافیه بیت :
« بَشنود گوشم از این خاکی که شد موطن مرا
ناله هایت را که سوزَد خلعتم بر تن مرا
» از شما دعوت می کنم که بر سر این که ط و ت از نظر آواشناسی در زبان فارسی یکسان بوده و اصل بر وزن و قافیه در شعرهای موزون بر صوت بوده و نه نوشتار ، که حول صحت قافیه فوق توافق کنیم.
اما در مورد بیت:
«
در مقابل آتشی بر خرمنت افکنده ام
لاکِ پُشتت سوزد او چابک شوی جوینده ام
»
هم قافیه گرفتن کلمات قافیۀ افکنده ام و جوینده ام حاوی یک اشکال ظریف و فنی است که بنده هنگام سرودن اثر و البته بعد از اتمام کارهای صوتی متوجه آن نکته شدم و از اصلاح آن طفره رفتم.
حتما توضیح شما این است که وقتی افعال فارسی به عنوان کلمات قافیه انتخاب می شوند مبنای اصلی ریشۀ مضارع یا ماضی آن هاست که باید مورد توجه قرار بگیرد. کما این که در افکنده ام ریشه ماضی می شود افکند در صورتی در جوینده ام البته فعل نیست فقط صفت فاعلی است « جو » ریشه مضارع محسوب شده و دال مربوط به آن نمی تواند هم سنگ دال افکند باشد که ذاتا آخرین واج قافیه و جزو ساختار اصلی آنست.
باید اعتراف کنم که یک تشابه وسوسه کننده ای در این دو کلمه بود که بنده را به راه تنبلی و تحمیل اشتباه به مخاطب هشیاری مثل خودتان وادار ساخت. نباید روی تسامح ( بخشش و نادیده انگاشتن ) یا ضعف معلومات مخاطب حساب باز کرد. اصل بر درستی و موشکافی است. من این درس را از شما مشتاقانه فرا می گیرم.🌹🌹🌹🌹🌹

سلام و درود جناب محمدعلی رضاپور، ممنونم و متشکر. همواره حضورتان مایه آرامش و خوشحالی است. 🌹🌹🌹🌹🌹

سلام و درود جناب علی آقا معصومی، از دستیابی به منبع ادب و هنر شما و آموختن از شخصیت خوبترتان برای من موهبتی بزرگ است. قدر آن را می دانم. سپاسگزارم که قلم رنجه فرمودید.🌹🌹🌹🌹🌹

سلام و درود سرکار خانم فریبا نوری، از حضور و ابراز لطف و مرحمت شما سپاسگزارم. خوشحال تر می شدم اگر منظور شما را از « انباشتگی سخن » که مقبول سلیقه خوب شما نیست با بیان خودتان در می یافتم.اگر بخواهیم با خودمان صریح و صادق باشیم باید بپذیریم که برای یک سروده و سراینده آنچه اهمیت دارد اولین تأثیریست که روی ذهن هر خوانندۀ مشخص و منفرد به جا می گذارد. چه خوب و چه بد. و نقد همانگونه ای که خودتان می دانید در ادبیات و شعر بیش از آن که یک روش سنجش و ارزش گذاری باشد، علمی برای آشکار ساختن ظرایف به کار رفته در نظام ساختار و محتوای اثر هنری می باشد. پس اگر جایی انباشتگی سخن وجود دارد صرف نظر از این که دیگران آن را تأیید یا تکذیب کنند باید بیان شود. این هم یکجور « تنقید و استحاله » محسوب می شود منتها در عرصه هنری و ادبیات. پایدار و سرفراز باشید.🌹🌹🌹🌹🌹

سلام و درود سرکار خانم نسرین حسینی،
از حضور، خوشامدگویی و ابراز لطف شما متشکرم.
🌹🌹🌹🌹🌹