🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
این عشق وحشی از دل و جانم رها مکن
از قلب خویش، عشق مرا هم جدا مکن
ما در خیال خود به نگاهت غبطه میخوریم
دردِ مریضِ مکتب خودت را دوا مکن
هر کس گذر کند به سرسرای پر مهرت
او را به التفات و محبت صدا مکن
آن اخم که بر چهره میکنی گاهی
این خندهها را ز برایش فدا مکن
ما مبتلا به نقش گل چهرهات شدیم
ما را به جرم عشق الهی، جزا مکن
#حسین_قالیباف
#تابان
http://taban-poet.blogfa.com
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (8):
شهریور 24, 1402
درود بر شما
پاسخ
مهر 19, 1402
سپاس فراوان 🌹🌹🌹
پاسخ
شهریور 24, 1402
سلام
شعرتان بسیار زیبا
نگارستان قابل تحسین
قلمتان جاودان
عمرتان مستدام
پاسخ
مهر 19, 1402
درود فراوان
تشکر بسیار از لطف و توجه شما
پایدار باشید 🌹🌹🌹
پاسخ
شهریور 24, 1402
سلام حسین جان
غزل بسیار زیبایی ست
در پناه خدا 🌿👏🌹🌹🌹👏🌿
پاسخ
مهر 19, 1402
درود فراوان حضرت استاد
کاستی ها را بر من ببخشید
تازه کارم
پایدار باشید 🌹🌹🌹
پاسخ
شهریور 24, 1402
سلام و عرض ادب جناب قالیباف، تابان عزیز
غزل زیباییست. وزن سرودهی شما:
مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
(در عروض جدید مستفعلن مفاعل مستفعلن مفا/یا فعل/)
بر این اساس مصاریع ۳،۵،۷،۸ لغزش وزنی دارند. و اینکه نوع کاربست زبان در این شعر سترون است و واژههای به خوبی با هم در آمیخته نشدهاند.
زنده باشید🌺🌸🌺🌸
پاسخ
مهر 19, 1402
درود فراوان استاد عزیز
بله، حق با شماست
متاسفانه امکان ویرایش در سایت وجود ندارد
متشکرم از لطف و توجه شما
پایدار باشید 🌹🌹🌹
پاسخ
بستن فرم