🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
دلتنگ مانده گوشه خرابی به آسمان
گاهی کنم نگاه کسی نیست گفتمان
نجوایِ دل کنم ، که به آرامشی رسم
با قطره اشک گوشه یِ چشمی صفایِ جان
بیچاره روزگار ، ندارد ولیمه ای
طفلانِ بینوایِ جهانی اسیرِ نان
گر کیسه کش به دوش کسانی به هر دیار
نقدینه ای دهند ، به خلقی گرسنه ، هان
غوغایِ فقر زایده دارد ، چه ریشه ای ؟؟
با تیشه ای به ریشه یِ فقری زنی چنان
فقر ریشه کن شود به امیدی ، دوباره ای
با دستِ آن ولی ،که ولایت به دوش آن
چشم انتظارِ روز بمانم ، ببینمش
آن دوره را که فقر نباشد در این جهان
ولی اله بایبوردی
10 / 07 / 1398
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
مهر 19, 1398
سلام و درود استاد
بسیار زیباست
لذت بردم🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
پاسخ
مهر 19, 1398
سلام
استاد دهنوی عزیز
ممنون از خوانش صمیمانه تان
در پناه حق
🌈🌈🌿🍃🌹🍃🌿🌈🌈
پاسخ
مهر 19, 1398
درود بر شما
جناب استاد
بایبوردی نازنین
🌿🌺🌺🌺🌺🌺🌷
در پناه خدا
پاسخ
مهر 20, 1398
سلام
استاد ارجمند جناب معصومی عزیز
سپاس از دیدگاه زیبایتان
شادکام باشید
🌺🌺🌸🌸🌷🌸🌸🌺🌺
پاسخ
بستن فرم