🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 قفس

(ثبت: 1074) فروردین 7, 1395 

من برای قفس مردم این شهر حسود

سبدی خواهم گفت

که پر از سیب و قناری و ترنم باشد

وترنم راهی ست

به بلندای هجوم یک شعر…

من به اندیشه و احساس نسیم

غبطه ای می خورم

از رشک…

واگر می روم از کوچه تنهایی شعرم بیرون،

بی شک آنجا صدایی ست.

چه کسی خواست صدایی دیگر؟

همصدا با گذر ثانیه ها؟!

به در کهنه این کوچه پوسیده تلنگر می زد

و از او می طلبید،

چهچه مست غزلخوانی را

که به معراج بشر می خندد.

من اگر رفتم از کوچه تنهایی شعرم بیرون

بی شک آنجا سبدی خواهد بود

به بلندای هجوم یک اشک…