به وصال روی ماهت سفری روم نهانی
متحیرم از اینکه تو چگونه دل ستانی
.
چو رسم به کوه سینا ارنی بگویم از جان
که غم از تو بر نخیزد به نوای لن ترانی
.
چه جواب من دهی یا ندهی غمی نباشد
به مراد دل رسیدم ز نگاه مهربانی
.
تو اگر مرا نخواهی نرسم به طور سینا
چه رسد بخوانمت تا بدهی مرا نشانی
.
به سکوتت ای حبیبم نهراسم از خیالی
ز توجهت چنانم به سماع و شادمانی
.
تو به یک اشاره جانا ببر از دلم اسارت
که همه جهان نیرزد به صدای جاودانی
.
تو به مهر لطف داری و غنی و بی نیازی
منم آن نیاز مطلق تو همان عزیز جانی
.
علیرضا آرین مهر

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):

محمدجواد منوچهری

طارق خراسانی

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

خنده ی یار قشنگ است… بخندانیدش
اخم زیبنده ی او نیست… نرنجاندیش

بگذارید رها باشد و آشفته و باز
موی او را به دلِ باد بیافشانیدش

از عذاب و تَشَر و حشر نگویید مدام
از خدایی که کریم است نترسانیدش

بگذارید که بی واهمه شادی بکند
به شر و شور و تب و تاب برقصانیدش

هر زمان خسته شد از درد و گرفتاری و غم
سفت در گرمیِ آغوش بچسبانیدش

شانه ی امن و رفیق و پر پرواز شوید
هرکجا حرفِ قفس بود بپیچانیدش

عشقِ او را همه جا پیش همه داد زنید
هرکسی بُخل و حسد داشت، بسوزانیدش

عشق، نور است نه تاریکی و تردید و غبار
مثل خورشید بتابید و بتابانیدش

« حمیدرضا گلشن »

تازه ترین نقدها