مانده گفتارهای واجب تر

سه گلشن- مانده گفتارهای واجب تر

//  باز، چشم سیاهت ای بانو! نه؛ ادامه نمی دهم دیگر/

            گفته اند از کمانِ آن ابرو . مانده  گفتارهای واجب تر//

مانده دردِ عمیقِ نابغه ای  با نبوغی بدونِ پشتیبان/

          یا بمانَد به غُربتِ میهن  یا بکوچد به خارج از ایران/

مانده در جامعه شناسیِ مان همچنان واژگانِ دیرینه/

         گسترش یافتَه ست  بالاشهر؛  زاغه ها دور می شوند از آن/

و مقام و مدیریت چندی ست بینِ ژن های خوب می گردد/

         دیگران هم غریبه اند همه، غیرِ هنگامِ رأی دادنِ شان/

رفته ارباب و آمدَه ست جناب؛ بچه هاشان مُشابهِ خودشان/

        ای شهیدان انقلابیِ مان!  باز گردید! شد وطن، ویران/

// حرف ما را کسی نمی شنود .  شعرهای قشنگ باید گفت/

           باز، چشم سیاهت ای بانو!  از همان نقش و رنگ باید گفت. //        

(سه گلشن نیز مانند قالب شعری سروش، قالبی نوین در شعر فارسی است. سه گلشن، قالبی ترکیبی و دارای مهندسیِ سه رُکنیِ کاملی است که به ترتیب دارای قسمت آغازگر، متن و سرانجام، قسمت پایان بخش می باشد.

آغازگر معمولا یک بیت با شیوه ی قافیه بندی مثنوی یا قطعه است. متن، چند یا چندین بیت به شیوه ی قافیه بندی غزل یا قطعه است و سرانجام، پایان بخش، ترجیحا دوبیت به شیوه ی قافیه بندی دوبیتی یا چهارپاره و گاهی یک بیت جداگانه است .)