🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۷/۰۹/۳۰ |
| تعداد شعر: | 31 |
| تعداد مطالب: | 1 |
| آخرین فعالیت | ۱۳۹۸/۰۶/۰۸ |
من دراین روزگارِ وانَفسا
در میان زخمه ها و تیغه و نیش
می نویسم برای تو مرد
می نویسم ز دردها و دلِ ریش
فصل سرما و دست های خالی
زیر بارِ زندگی ، بی سرانجامی
خسته ازتلاشهای بیهوده
کاش می رسیدیم به فرجامی
دل گرفته است برایت ای مرد
بس که دنیا وهم و تاریک است
بس که سنگ خورده بر درِ بسته
بس که کوچه های امید تاریک است
منو سودای عاشقی با تو
تو و زحمتِ نان درآوردن
منو مرهمی شدن برای دلت
تو و حرف بر زبان نیاوردن
تو و دلشوره های بی پایان
منو بغض ،در گلو ماندن
تو و دردهای جا مانده
منو رازها مگو ماندن
مرد ِ مردستان ِ باورها
گرچه نومیدوارَست و دلگیر
نرود زیر بار منّت خلق
روز و شب با دلش شود درگیر
کاش طرز فکرمان عوض میشد
حال که روزگارمان عادی نیست
برسیم به داد ِ یکدیگر
گرچه بینمان اعتمادی نیست
آبروها حراج شد و ما
در پی ِ دزدیم چو شب گردان
آب همیشه در کوزه و ما
زار و تشنه لبیم و سرگردان
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
سلام زیباست اما چون فرمودید: چند نکته را عرض می‌کنم! ۱ ارکان‌بندی شعر را به صورتی پیش ببرید
سلام هشتم تیر ۱۴۰۳ یعنی چهار روز پیش این نفیسه را شما به اشتراک گذاشته و‌حقیر
دوست عزیز که با نام بی سواد تشریف آوردید درود بر شما. و بنده نیز چنان
فروردین 3, 1398
شعر زیبایی بود
امیدوارم که همواره قلمتان نویسا باشد
سال خوبی داشته باشید🌹
پاسخ
فروردین 7, 1398
سپاس جناب خانلاری گرامی
ممنون ازحضورتان
سال نو برشما مبارک 💐💐
پاسخ
بستن فرم