مست شبگرد و عشق گُلنار

🔰🔰🔰

دیرسالیست , که در کوچه ی تنهایی شب ,…
بانگ مستانه ی مستی شبگرد …
خواب را , خانه گریز ِ دل مردم کردست .

دیر سالیست , که شبگردِ شب ِ دلهُره ها ,…
راه ِ سرمنزل ِ معشوقه ی خود گُم کردست .

دیر سالیست , که مستی بی تاب ,…
داستان ِ غم ِ عشقی که چشیدست تَرَنُم کردست .

دیر سالیست , که در کوچه ی ما ,…
بیقراری بیدار …
در پس ِ ناله ی زخمی شُده از زَخمه ی تار …
خاک را می بوید …
می گوید :
تو کجایی گُلنار …

تو کجایی که مرا حسرت دیدارت کُشت…
تو کجایی که مرا نرگس ِ بیمارت کُشت…

قصه ی پُرغُصه اش را همه ی مردم شهر , …
پاک از بر دارند .
بالاَخَص , دلشُدگانی که چو او …
غمِ نادیدن دلبر دارند .

..( باز هم شب شُده است )..

آخرین بار که از کوچه ی ما کرد گُذر ,…
دیشب بود .

آخرین بار که با ناله ی پُرحسرت او,…
سرنهادم به سر بالش و با او خواندم …
دیشب بود .

چه شب ِ غمباری ست ,…
عَرَقِ غم انگار …
دارد از ناصیه ی شب به زمین می ریزد .

نیست شبگرد بخواند امشب,…
خاطری پاک مُکَدَر دارم .
قصه ی پُرغُصه اش را امشب ,…
جای او می خوانم ,آنچه که از بر دارم .

سرخوش آن روز ,که با میزدگان بنشستم
تـا شُدم مست , هم از میکده بیرون جَستم

آنقدَر مست , که می ریخت شراب از چشمم…
آنقَدَر مست , که احساس گریبان چاکم …
می جَهید همچو شَهاب از چشمم .
آنقَدَر مست که می بُرد خرد ,…
از سَر ِ جَبر حساب از چشمم .

آنقَدَرمست , که از یاس ِ خیالم این دل ,…
گُل ِ رویا می چید .
آنقَدَر مست , که از باغ فلک دست ِ طَلب…
خوشه ی معرفت از تاک ِ ثُریا می چید .

غافل از چاله و چاه…
غافل از معبر و راه…
نَشئه ی هوشرُبـایـم می بُرد .
چه تفاوت می کرد …
یـا اهمیت داشت …
که کُجایـم می بُرد .

بوی ِ نارنج در آن شب انگار,…
جامه کِش , سَمت ِ خُدایـم می بُرد .

پای بی افسارم ,…
راه ِ خود را می رفت .
دل ِ مجنون وارم ,…
کام ِ خود را می جُست .
چشم ِ شَهلاوارم ,…
نقش ِ خود را می بافت .

ناگهان لرزیدم ,…
رعشه ای رخوَت بار…
آمد و .. بلعیدم .
پیشتر , زانکه بِیُفتَم بر خاک ,…
دست بر ساحت احساس دری سائیدم…
بر سَر ِ بالینم …
مادری را دیدم .

مادری را که تَقَلا میکرد ,…
و تَمَنا میکرد از ” گُلنار ” …
دُخترم , آب بیار .

نَفَسَم , سنگین شُد ,…
پلک هایم , اُفتاد .
و شنیدم پیچید …
نغمه ای هوشرُبا , در گرامافون گوش …
که بفرمـا آقـا …
جُرعه ای آب بنوش .

چشــم , تــا وا کــردم ,…
باز رفتم از هوش .

رفتم از هوش , که بودم در بـَر,…
دلبری, رشک ِ قَمَر …
کافری , ماه جبین …
فتنه ای , افسونگر .

دلستانی که مُدام ,…
همچو آهو نظرش رَم می کرد .
سَرو , با دیدن بالای بُلَندش به ادب ,…
تا کَمَر , قامت خود خَم می کرد .

آب , از لَرزه ی دستش می ریخت …
ناز , از نرگس ِ مستش می ریخت …

مست از نشئه ی چشمش , در جا…
به نگاهی , دل ِ خود گُم کردم .
آنچنان مست که گُفتی انگار…
سر فرو بُرده و در خُم کردم .
آنچنان مست , که برخاستم و …
رفتم و…
پُشت به مَردُم کردم .

پیش از آن دَم که پَلَنگ چشمش ,…
به شکار دل من برخیزد …
همچو ترسیـده غزالی جَستم .
( خواستم , تا که نَفَهمَد ” مَستم )

غافل از اینکه خُمار چشمش ,…
بَدتَر از پیش خُمارم کردست .
غافل از اینکه پلنگ چشمش ,…
هم در آن لحظه , شکارم کردست .

از بَرَش دور شُدم …
آنقَدَر دور , که در غُربت خود خواسته ام …
خویش را , واله و تنها دیدم .
آنقدر دور که گفتی انگار …
خویش را آخر دنیا دیدم .

رفته بودم , اما ,…
مانده بودم انگار .
خالی احساسم ,…
بود , پُر از گُلنار .

پیـش رو , عقل مـرا هو میکرد ,…
پُشت سر , پنجه ی پُرقدرت عشق …
چنگ بر پیرهن دل می زد .
مــوج عُصیان خیــزی ,…
مُشت بر سینه ی ساحل می زد .

لحظه ای درماندم ,…
غبطه خوردم , که چرا …
این همه دور ز دلبر ماندم .

ایستادم , زیرا …
خویش را , آخر دنیا دیدم .

لاجرم برگشتم , …
سالکِ عشق شُدم …
پای در وادی حیرت هَشتم .
کوچه ها را , تـک تـک,…
خانه ها را , یک یک ,…
در نظر آوردم .
که مگر باز زیارت بکُنم ,…
آن دوتا , نرگس ِ دیوانه کُن ِ قیس شکار .
که مگر باز مُیَسَر گردد ,…
گر شُده دیگربار…
جُرعه ای نوشیدن …
از دوتا ساغر چشم گُلنار .

ای دریـغا, از دل …
ای دریـغا, از یار …

سالها می گُذرد,…
و هنوز…
به فراخوانی آن کوچه که در خاطر من گُم شُده است …
نام ِ ” گُلنار ” به لب دارم من .

سالها می گُذرد ,…
سالهایی که هنوز…
مثل آن شب که پُر از شوق رسیدن بودم …
اُلفت و اُنس به شب دارم من .

تو کجایی گُلنار…

تو کجایی که مرا حسرت دیدارت کُشت
تو کجایی که مرا نرگس ِ بیمارت کُشت

قصه این بود , ولیکن امشب ,…
خبری نیست ز شبگرد ِ شب ِ دلهُره ها .
مردم شهر از این پس ناچار,…
باید عادت بکنند…
به سکوت سَر ِ شب ها که ملالت بار است .
مردم شهر از این پس بی او,…
باید عادت بکنند …
خَلَائی را که به دل دارد شب .

او دگر خاطر ایمَن دارد …
جسم فارغ شُده از روحِ لطیفش را صُبح …
بر زمین یافته اند ” رُفتگران …
هم در آن کوچه که گُلنار نشیمن دارد .

💦💦💦
شادان شهرو ✍️.شهریور 91 بروجن
می گویند این اتفاق در شیراز قدیم رخ داده است .