🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
سلام و درود
نخستین سه گلشن این جانب در سال 1402:
(بخش آغازگر:)
مثل پرستوها که ساکن در عبور ند
مثل قناری ها که سرشار از سرور ند
مانند سیمرغان که فانی در حضور ند
همچون شفق _ دل ها که نزدیک اند و دورند
(بخش پیکره یا بدنه:)
با دلنشینان باز می خوانیم از آب
از نور، از عطر نسیم، از شوق مهتاب
از شور شیرین درخشش در شب عشق
از اشتیاق شاهد شیدای شاداب
ما با شتاب موج بی تاب، آشناییم
ما با قرار پرشکیب و نرم تالاب
در چهره ی گل، شعرها افشانده چشمش
آشفته زلف و دلکش و عاشق کش و ناب
دیوانه ای می گفت ای مردم! خدا نیست
پر می شد از تلخند حیرت، باغ بی تاب
دارد شهابی عکس می اندازد از عشق
شادا که می افتیم مست و شاد و جذاب
سوسو زنان از سوی سینا می رسد صبح
بر سینه ی موساییِ اصحاب اسباب
(پایانبخش:)
دیگر دلم با درد و ماتم، آشنا نیست
از دلگشای دلربا، دیگر جدا نیست
دیگر برای شادیِ دل، انتها نیست
این جا، صفای بی کران، این جا، خدا هست.
(یازدهم) فروردین 1402 بابل
(سه گلشن: قالبی دارای سه بخش آغازگر، پیکره و پایانبخش؛
سه گلشن، گاهی شکلی گسترش یافته از غزل است و گاهی بسیار بیش تر دگرگون می شود و به شعر نو می گراید و در کل، حالتی در میانه ی شعر سنتی و نو دارد.)
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (5):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (12):
فروردین 12, 1402
سلام امواج تالاب گاه مروارید نیز به ساحل هدیه می دهد نگاهم نسبت به تالاب تعدیل یافت
طیب الله از خدا نیست رسیدید به خدا هست
خدا هست یا خدا هستی است یا جز خدا هست ؟ خلاصه حقیقت چیست؟ و آیا حقیقت چیستی بر می دارد؟
پاسخ
فروردین 12, 1402
سلام و درود و سپاس تان
خدا هست و هستی از خداست.
پاسخ
فروردین 12, 1402
دومین مصراع بیت سوم از بخش پیکره ی سه گلشن بالا، به این شکل ویرایش می شود:
ما با قرار پر شکیب و نرم تالاب
(دلیل ویرایش:
در مصراع قبلی، سخن از شتاب و هیجان موج دریاست و در این مصراع، سخن از آرامش و قرار و شکیب تالاب)
پاسخ
فروردین 12, 1402
سلام و درود
جز خدا ذره ای در هستی موجود نیست هر چه هست اوست
شک اگر داشتید بگویید تا اثبات کنم.
در پناه وجود 🌱🌹👌👌👌👌👌👌👌🌹🌱
پاسخ
فروردین 12, 1402
سلام و درود و عرض ادب و ارادت
خداوند، یار و نگهدارتان
🙏🍃🌹🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🍃❤️
پاسخ
فروردین 12, 1402
درود جناب رضاپور ارجمند
در مصراع آخر تاکید بر فعل هست وجود دارد ؟
چون شاعر به راحتی می توانست بگوید: اینجا خداییست
که هم همقافیه با سه مصراع قبل باشد و هم دو معنی از آن استنباط می شد:
اینجا خدایی وجود دارد پس: سه مصراع قبل.
سه مصراع قبل پس: اینجا خداگونه است.
با درود بیکران
پاسخ
فروردین 12, 1402
سلام و درودتان سرکار خانم نوری گرانقدر
در مصراع آخر، خدا و هست، هر دو مورد تاکیدند
و منظور، این است که خدا را در برخی جاها (به دلایلی) بهتر می توان حس کرد از جمله این جا؛
و این که مصراع آخر، همقافیه نیست، بنابر ترجیح معنایی است و به گمانم با تقابل کلمه ی “نیست” در پایان مصراع های قبلی و “هست” در مصراع آخر، شعر با تاکید و برجستگی به پایان می رسد.
بی کران درود و سپاس تان
پاسخ
فروردین 12, 1402
درود بر شما
قلمتان سرسبز
💐🌿🍃
پاسخ
فروردین 12, 1402
درود و سپاس تان
سرسبز بمانید
💐🌿🍃🌹
پاسخ
فروردین 18, 1402
سلام و احترام
زیباست👏
پاسخ
فروردین 18, 1402
سلام و احترام و تشکر 🌹🌷
پاسخ
بستن فرم