🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
1
گر برایم حسّ هایی ، درک لا
هر دمی احساس ، عشقی را دلا
طالب آن بال و پری هستم مرا
کی رها از پیله چون پروانه ها
2
یاد ایوب کنم رانده ز شهری به برون
گر صبوری بکنم صبر و توانی نه کنون
گوشه افتاده ضعیفی نه توانی که مرا
مرهمی باش مداوا بکنی زخم درون
3
مرده جانا ، از سلیمان یادها
گر جدا روحی ز جسمی ، ایستا
تحت فرمان اِنس و جنّی آن زمان
مور را یادی چه کردش با عصا
4
گر به تاریخی تنوری سوزناک
جسم هیزم فردهایی سینه چاک
با تبر دستانِ دنیا ، جان من
رو به خاکستر نه مدفون زیر خاک
5
از علی شد یاد خاری چشم را
با گلویی استخوان بُغضی دلا
نخل و چاهی را کند یاد آوری
لحظه تسکین درد خود را با ندا
ولی اله بایبوردی
14 / 11 / 1398
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
اسفند 26, 1398
درود بر شما
جناب استاد بایبوردی نازنین
آفرین بر شما
🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌿
پاسخ
اسفند 26, 1398
سلام
استاد مهرنگار جناب معصومی عزیز
سپاس از همراهی تان
در پناه حق
🌸🌸🌸🌸🌸
پاسخ
اسفند 26, 1398
درودتان استاد🌷🌷🌷
پاسخ
اسفند 26, 1398
سلام
سرکار خانم یار علی زاده
سپاس
🌸🌸🌸🍃💐🍃🌸🌸🌸
پاسخ
بستن فرم