🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
از بام این کلبه فرو غلتید خورشید
اگر چه گوئی بر تو می نماید هر روز
طلوعی نو……که چنین
نمی شنوی صدای ثانیه ها را
نمی بینی خشکیده لای دستانم گلِ انتظار
و نمی دانی …… همهٔ من همان
سلامیست ماسیده بر لبانم
یا صد ستون سخنِ بی تابیست برای
گفتن وْ گریستن……. پیشِ پاهایت
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (7):
اردیبهشت 30, 1402
سلام و درود تان
پاسخ
اردیبهشت 30, 1402
بسیار سپاس از مهرتان گرانمایه و ارجمندم
پاسخ
اردیبهشت 30, 1402
….همه ی من
همان سلامی ست
ماسیده بر لبانم….
درود و دستمریزاد.
پاسخ
اردیبهشت 30, 1402
بسیار سپاس از لطفتان ارجمند و گرانمایه زنده و پاینده باشید
پاسخ
بستن فرم