پله ی آخر

« پله ي آخر »

اسلام بي تكامل ما ، سـر نمي رسد
بي زُهد1 و بي تكاملش ، آخر نمي رسد
اسلام اگر به وادي غم در تكاملس
در عاقبت به وادي غم پرور نمي رسد
زُهد و تكاملـس ، ره اسلام و دين ما
بي اين دو ركن ، در بـرِ داور2 نمي رسد
اصلش رياضت است به تقوي و زهد و علم
زين پايگاهس ، كه برآن غم آور نمي رسد
بر پنج ركن اصلي آن ، گـر عمل كني
در عاقبت براي تو ، غم بار نمي رسد
اين پنج ركن ، اگر تو زِ دستت كني رها
از لطف حق ، بدست تو خير نمي رسد
در انتظار حُسن3 چه روزي بُوَد بشر
گر بي عمل بُوَد، كه به محشر نمي رسد
داد از دَمي، كه روز قيامت حساب ما
زشت است و به نزد منشي داور نمي رسد
روزي كه مرد و زن ، همه اندر فزع4 بُوند
عصيان5 بي شمار بدس ، سر نمي رسد
داد از دَمي كه قاضي حكام شرع ما
پرونده ي سياه شده را ، بر نمي رسد
پنداشتـي كه قاضي افعال روز حشر
افعال عمر نيك و بدت را بر نمي رسد
گويندگان بي عمل ، از گفتگوي خود
بي علم و بي عمل ، سر منبر نمي رسد
گوينده گر به مثل پيمبر ، به حق نگفت:
لايق كه نيست ، جاي پيمبر نمي رسد
اسلام بي رياضت و بي زهد و بي عمل
حتماً بُوَد ، به پله ي آخر نمي رسد
تيغ زبانت اي حسن ، اندر بُرندگي است
ليكن به تيغ فاتح خيبـر6 نمي رسد

***
1- پارسايي- تقوا 2- پيش خداوند 3- نيكويي 4- ترس و بيم 5- گناه 6 – حضرت علي (ع)
حسن مصطفایی دهنوی