کار بد

« كار بد »

فارغ1 از غصه ي تحصيل عبادت بُوَد آن
هر كه در راه تو ، مشغول اطاعت بُوَد آن
هر كه رأي تو و فرمان تو دارد به نظر
كي ديگر رهرو بر غير عدالت ، بُوَد آن
هر كه بر زلّت2 مخلوق ، رضا مي بُوَد آن
فعل زشتش همه جا ، جور و جفا مي بُوَد آن
درد سختي است ، به دل دارد و نشناخته است
حكمت اَر ره به دلش يافت ، شفا مي بُوَد آن
هر كه فارغ زِ غم روز جزا مي بُوَد آن
يك مريضي است، كه محتاج دوا مي بُوَد آن
هر كه دانسته به مخلوقِ خدا ، ظلم كند
روز بهتـر شدنـش ، روز عزا مي بُوَد آن
كاربَد هركه نكرده است و كسي گفت كه كرد
طبق فرمان خدا ، تهمت واضح بُوَد آن
كار بد را منماييـد و نـترسيد كه حق
اشتباهـي نـنمايد حق و عادل بُوَد آن
ظاهر كار فريبنـده و پيچيـده به هم
از كجا باطن حقش ، به تو واضح بُوَد آن
داد از آن قاضـي ظاهر نگـر و سِـرّ نهان
گـر نهان را نـشناسد ، زِ چه حاكم بُوَد آن
اي خوش آن شخص نكوكار كه سرگرم خودس
ظاهـر و باطن خود داند و عادل بُوَد آن
قاضـي دادگـري را به كجا بايد جُست
آن چنان فرد بُوَد ، نامـش غايب بُوَد آن
حاكم حكم خدايي ، به زبان معروف است
امر حكمش زِ خداي است، كه مشكل بُوَد آن
حكم حق را ، اگر از آيه ي قرآن طلبي
نه خفي است و نه پنهانس و ظاهر بُوَد آن
حكم خود را اگر از حق شِمُري3 شك نَبُوَد
در بـرِ حكم خدا ، ضايع و باطل بُوَد آن
عقل ما شحنه4ي راهـس ، به ره حكم خدا
شحنه ي راه خداي است، كه عاقل بُوَد آن
غافل از راه حق و جاده ي تحقيق مشو
هركه تحقيق حقش نيست، كه غافل بُوَد آن
ظاهر و باطن هر كار ، فرو بـسته به هم
آنكه ظاهر نگرس ، حاكم باطل بُوَد آن
حسن اين رأي من و تو است در احكام جهان
هر كه ايجاد جهان را كند ، عادل بُوَد آن
٭٭٭
1- آزاد شده – تهي- خالي 2- خطا – لغزش- گناه 3- شمارش- شمردن 4- نگهبان- پيغام آور
دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی