🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۸/۰۳/۰۴ |
| تعداد شعر: | 123 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۱/۰۳/۳۱ |
کاش می‌شد، یک نفر هم عشق را درمان کند
هر دل “داش آکلی” را، عاشق “مرجان” کند
تا قرق کردند شهرم را،،، عبور سایه ها
“قیصری” باید بیارد، همدل “فرمان” کند
عطر و بویش، نحسی هر سالمان را بشکند
هر زمین تشنه ای را، سیرش از باران کند
هیچ چوپانی، دروغ گلّه‌ی خود را نگفت
جمله ترفندست، تا هر غارتی را، خان کند
تا که همدستان دزدان، کدخدا و خان شده
یک نفر باید نگهبانی از این دربان کند
آبرویی را بیارد،،،،،، شاه قزاقی دگر
جای این بی‌اعتباری، بر تن ایران کند
بوی نفرت از دل این خاک، دنیا را گرفت
کاش عطر افتخاری را، به این بی‌جان کند
بشکند آشوب این دلشوره‌ی نامرد را
اعتقادی را از هر افتادگی، ایمان کند
آی شاعر! دلخوش از ابیات موزونت نباش
یک نفر، ای کاش جای شعر، فکر نان کند
✍️علی سلطانی نژاد
آبانماه ۱۳۹۸
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (8):
درود .سپاسگزارم .آموختم از کلامتان 🙏🌹
سلام با اجازه اگر بتوانید دو نکته را در سروده رعایت بفرمایید شعرتان فرازمندنر می‌شود! یک: ارتباطِ دو مصراع
طارق خراسانی در همراه با سکوتی آرام
سلام مانای عزیز از نقد زیبایت دانستم به حقیقت شعر بخوبی پی برده ای برای دخترم سارا
معصومه بیرانوند در همراه با سکوتی آرام
سلام و درود بر شما خیلی جالب بود و پر معنا
مهرداد مانا در همراه با سکوتی آرام
و بالاخره شعر سپید واقعی را از این قلم خواندم . شعری کوتاه که مانند
آبان 12, 1398
👏👏👏بسیار زیباست
پاسخ
بستن فرم