🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۸/۰۳/۰۴ |
| تعداد شعر: | 123 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۱/۰۳/۳۱ |
چه با من میکنی تا در نگاهت خواب می‌افتد
خدا حتی تو را بیند، دهانش آب می‌افتد
همین دیشب شنیدم باد شاکی بوده از دستت
که مجنون گشته از وقتی‌بمویت تاب می‌افتد
مبندش بختیاری شال بی وجدان مویت را
که دیگر رسم گیسوی رها از باب می افتد
صدادارش نکن این خنده های ریز و زیبا را
که بی شک کار من با بسته‌ی اعصاب می‌افتد
امان از لحظه ای که، از نگاه درد سر دارت
هزاران وسوسه بر سینه ای بی‌تاب می‌افتد
رفاقت با خدا کن، تا هوادار دلت باشد
که حتّی اتفاق عشق، در محراب می‌افتد۱
زلیخا، رسم کردَش، از پی مردان دویدن را
ببین با شرم یوسف، رسم‌ها از باب می‌افتد
دهان وا کرده ای، باید بیندیشی به گفتارت
که ماهی با دهان باز، در قلّاب می‌افتد
اصالت در لجن زاران دنیا هم نمی‌میرد
ببین تقدیر نیلوفر، که در گنداب می‌افتد
#علی_سلطانی_نژاد
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
عادل دانشی در امشب ستاره نام تو را داد می زند
درود مانای عزیز سپاس از نقد و حسن نظرت البته من خودم رو شاعر نمی
سبزه نه گل نه صبح عطر آگینی لبریز سکوت تلخی و غمگینی زد ابر زمستان به سرت
مانا جان این را از صمیم دلم می گویم بابا طارق فدای فرزند
طارق خراسانی در تو بهارم شده ای
سپاس از مدیریت محترم که شعر ویرایش شده با بیت تقدیمی جناب معصومی را سریعا
مهرداد مانا در امشب ستاره نام تو را داد می زند
چنین در روایات خوانده ایم که عدالت و حکمت در نزد علی پسر ابیطالب بوده
فروردین 22, 1401
اصالت در لجن زاران دنیا هم نمی‌میرد
ببین تقدیر نیلوفر، که در گنداب می‌افتد
درودها جناب سلطانی گرانقدر
🌸👏🌸
پاسخ
بستن فرم