شعر پاک

من چو یک رهگذرم ، عمر گَران می گذرد
مثل آبی که به یک جویِ روان می گذرد

پس به پا خیز تو ای همسفرم چونکه اجل
هر کجا در پی ما هست و زمان می گذرد

آنقدر محو تماشای جهانش شده ایم…
غافل از اینکه رسد مرگ و جهان می گذرد

مثل یک خوابِ پُر از شوق ، جوانی بگُذشت
حاصلش حسرت ما بود ، که آن می گذرد

نوبهارش همگی رفت و خزانش چو رسید..
دیر جُنبی ، دِلَکم فصل خزان می گذرد

عمر ما فاصله ی بین اذانست و نماز…
پس به هوش ای دل من وقت اذان می گذرد

گله در حین چرا بود و شبانش شده خواب
گرگ می آید و از پیش شبان می گذرد!!

یک به یک جمع عزیزان همگی خفته به خاک
فکر خود باش و بدان بر تو همان می گذرد

فرصتی نیست تو(تنها) ، چو رسد روز فراق
بر تو هم دست اجل چون دگران می گذرد

« حسن نبی جندقی »(تنها)

طارق خراسانی در می گذرد…

سلام‌ هشتم تیر ۱۴۰۳ یعنی چهار روز پیش این‌ نفیسه را شما به اشتراک گذاشته و‌حقیر

مجید قلیچ خانی در در فراسوها

دوست عزیز که با نام بی سواد تشریف آوردید درود بر شما. و بنده نیز چنان

مجید قلیچ خانی در در فراسوها

درود بر شما و سپاسگذارم.فراخ دید شما بسیار قالب احترام است و بسیار شیوا واکاوی

در در فراسوها

درود فارغ از نظر نیچه که گاه زن را مکرم و گاه مجرم یاد میکند ،

در در فراسوها

تصحیح میکنم فراسوی نیک بد