سبز می‌مانم

برای خود اشکی بریز …

چگونه دم زنم از نافه‌های بیداری؟

یک من و، آن یک تو بودی، در من و تو، من نبود…

تجربه‌ی کلاغ در گوش جیرجیرک؟؟؟

آسمان دل ما قصه‌ی ابری‌ست کبود

وَ تَه، نایی بود

شراره‌ی کسوف دل، نقاب دشمنی زند

منو از من صمیمی‌تر، ببر تا مرز بی‌پایان

قند است و شکر، لبت به لب، شیرینی

دیدار تو از سرم بٙرٙد غمگینی

نامه‌نگار، همسفرِ صبر است و قرار … و شیداصفت، بی‌وضو در حریم یار… شمیمی که آمده در مشام دُچار، ترک خورده چو انفجار انار … انار خون گریست چنان ابر بهار …

بی‌خرد آگه ز حٙدِ شوکت خورشید نیست

روز، همان شب، بِنِگر نور و فروغ آنِ کیست

نهال دوستی ناگه نگردد درخت ریشه‌دار استواری

کنیم ای دوست ما با بردباری نهال دوستی‌مان آبیاری

بازم هوای خونمون عطر نفس هاتو می‌خواد

صد تا سبد ترانه و قصه شبهاتو می‌خواد

نشنیدند آینه‌ها پژواک یکدیگر…

در برکه‌ی چشمان آینه‌ای دلتنگ…

تو ای خاتون رویاهام، تویی تعبیر خواب من

منِ تن تشنه رو دریاب، ببار بر خشکیِ این تن

یه روزی یه جایی توی زندگی

اسیر یه تصویر بی‌تن

عید شده بود دوباره روزهای تعطیلی بود

موقع دید و بازدید، جمع های فامیلی بود

‎‎‌غمزه‌ی ناب آن تو ، خوی حجاب آنِ تو

جلوه چو ماه گر کنی ، کار ثواب آنِ تو

گم کرده‌ی مسیرم، با زخمه روشنم کن

در کشت‌زار معنی آهنگ گلشنم کن