ما بر درگهت , رسمی ديرين داريم
اگر در کوچه های بارگاهت , نايستاده ايم
نه از روی سلامت و سيريست
در شبی پيش از اين
به کامروائی از خانِ کرمت , زياده رفتيم
و غفلتِ پلکهای بسته
روشنیِ سپيده را از چشممان ربود
خواب رفتيم و جا مانديم
دستهای تکيده¬مان در انتظار بذلی ديگر است
هدايتت را دريغ مدار
آمين .

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند (6):

مينا امينی

جواد مهدی پور

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

ای که چیدی به جفاکاری خود این خوان را
بسته عشقت به چنین معرکه ای دستان را

پهلوانی من آن است که در مسلک عشق
بی دریغی به تو تقدیم کنم این جان را

من و دریوزه ای از ناز طبیبان هیهات
دردمند تو عزیزم چه کند درمان را

این روا نیست که حتی به گمانت برسد
که من از جور و جفا می شکنم پیمان را

ناز کن باز که ناز تو خریدن دارد
کن پریشان سر آن گیسوی جانفشان را

پاک شو دفتر از این اشک که افشا نکنی
پیش دلدار تو داغ دل بی سامان را

مهدی از جور تو لب بسته ولی جان دلم
بشنو از قعر غزل درد دل نالان را

« مهدی رستگاری »

تازه ترین نقدها