پنجره ها را نبنديم
بگذاريم تا نورِ چراغِ خانه ی ما
کوچه ی تاريکِ رهگذران را روشن کند
گلدانهایِ معطرمان را , در رهگذرِعبور بگذاريم
تا عطرِ دلنگيزِ گلها , به ديگران طراوت و شادی بخشد
اگر پيمانه های برنج را بيشتر به آب ريختيم
قبل از دست خوردگی , برای همسايه , هديه غذ ا ببريم
در جمع محافلمان , نگاهِ منتظرِ نيازمندان را دريا بيم
تا صدایِ پایِ آب در گوشمان , طنين اندازد
ما می تو انيم خستگیِ بزرگا نمان را
با گرمیِ ارادت به آنان ,
جبران کنيم.

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند (1):

مدیر سایت

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

رفتی و نگاه خسته را غَم تَر کرد
حال من دلشکسته را بدتَر کرد

چون باد خزان به هستی ام پنجه گشود
شاخه گُلِ امید مرا پَرپَر کرد

این دفتر نانوشته را بست به قَهر
این قصه یِ ناشنیده را آخَر کرد

دل گفت که بی تو می دهد جان هر دم
جان داد که رفتن تو را باوَر کرد

شبگرد دل از فراغ تو پُر خون شد
رفتی و نگاه خسته را غم تَر کرد

« محمد رضا شرعی »
شبگرد

تازه ترین نقدها