نقد ِنقد

سلام
بر گرامیانم

نقد ِ نقد

برای شعر ” پشت بیشمار طلوع”

با
سپاس فراوان از همه ی عزیزان
که در نقد شعر ” پشت بیشمار طلوع ”
شرکت نمودند و نقدهای ارزنده ی خودشان را بیان کردند
بر خود دیدم تا چند نکته ی عمومی که سوژه اش این سروده ی مورد نقد بود و نظراتی که در باره ی نقد آن حاصل شد بیان کنم
اول اینکه ما برای نقد باید ذهن مان را از یکسویه نگری مبرا کنیم و از عینکی ویژه به شعر و مطلب مورد نقد ننگریم
ودر نظر گاه خودمان سمج و دگم نباشیم چون این نقیصه ما را از انصاف و تعدیل نظر باز می دارد و بعض جوانب مورد نقد را نادیده خواهیم گرفت وباز در اظهار نظر از تعصب دور باشیم
چون این از شوون منتقد نیست و ما را در جاده ی یکسویه نگری سو ق می دهد
و از طرفی یافته ها و باور ها و داشته های حتی علمی خودمان را بقول معروف وحی منزل ندانیم به ویژه در حوزه های علوم انسانی و مخصوصا شعر که هنوز بر سر تعریف شعر مناقشه است
ودیگر نقد شعر زمانی محقق
می شود در اصل که جامع الاطراف باشد از حوزه شناختیهای مختلف با آگاهی و بصیرت لازم در آن حوزه ها
و سزاوار ترین و نزدیکترین نقد به یک شعر نقد ادبی و فنیست در حوزه ی محتوا و قالب و این مهم منوط به فهم و درایت و فراست عمیق منتقد دارد و کلی گویی خود آفت بزرگ نقد محسوبست و باید مصادیق و موارد و جزییات در حد میسور در نقداثرادبی بویژه شعر مورد مداقه
و ملحوظ نظر باشد و علاوه دریک نقد صریح و گویا و بی تعصب باید محاسن و بر جستگیها و چیره دستیها و بطور کلی نقاط قوت هم بر ملا شود و نقاط ضعف و نقص هم و باهم و از طرفی این که نقد از حالت عیبجویی صرف باید مبرا باشد و بقول معروف فقط مچ گیری نباشد چون این صرفه ای به حال مورد نقد ندارد و نام نقد بر خود نمی گیردومانع از پذیرش آن می شود و دیگر اینکه نقد باید و لزوما با زبان ساده و قابل فهم با استناد های علمی و منطقی شعر
و اد بییات بیان شود ودیگر منتقد از بالا نگاه کردن به اثر بپر هیزد و از مغلق گویی و ورود نظریات ثقیل و غیر کاربردی و بسیار تخصصی شاذ که حتی برای تحصیل کنندگان آن رشته مثلا زبان شناسی بسیار قابل فهم و درک و کاربرد نیست پرهیز شود
برای نقد، زبان معیار و معمول را باید به کار برد و لا اقل من که صاحب اثر مورد نقدم و در
اد بییات آشنایی دارم برایم جا بیفتد این نقد و نظر و فلسفه های علمی مغلق و پیجیده زبانشناسی و دیگر علوم مرتبط با اد بییات را بصورت کلیشه ای بجای نقد موضوعی اثر نبایدجا بدهیم و این مغایرت دارد با رو ح نقد که خود یک نوع بررسی موشکافانه و دلسوزانه و منصفانه و با اگاهی وروشن و مصداقیست
که این موارد در نقد این اثر دیده شد
ما نمی توانیم و پذیرفته نیست که یک متن زبانشناسی و یا روانشناسی صرف را فی المثل
در راستای نقد یک اثر و آن هم یک سروده بی توجه به دیگر ابعاد بی هیچ جزیی نگری
به عنوان نقد لحاظ کنیم
و بالاتر
اینکه گفته ها مان مستند و مستدل باشند برای نفی و یا نقض و نقص و یا تصدیق موردی در برتر ی و شایستگی ،
استدلال کافی و همه فهم داشته باشیم که این خود به تدریس مانندست و کلاس و مایه پیشرفت می شود دوسویه هم منتقد و هم مو رد نقد منتفع می گردند
و بازهم هر بیان کلی و بی استدلال و صرف احساس و تعصب در حیطه ی نقد نمی گنجد
و ضمنا انظر الی ماقال
و لا تنظر الی منقال نیز
پارامتریست در روند نقد که اثر
مورد ار زیابی دقیق و عالمانه قرار بگیرد ونه هیچ چیز دیگر و یا صاحب اثر
و
مطلب دیگر
مثلا بیان تاریخچه ی روند شعر و سرایش نو کهنه را بیاریم و یا شعار دادن و ازین قبیل که مانع از پرداختن به مصداقها و جزییات و متن بشود از حیطه و وظایف این نقد بیرونست
واگر حتی از دریافت معنای عنوان شعر مورد نقد در می مانیم چگونه به خود اجازه ی قلم فرسایی در نقد می دهیم بدون داشتن اطلاعات علمی وادبی نقد ادبییات و هی در اثبات بی دلیل خود به مورد نقد انگ می زنیم و یک رقتار غیر حرفه ای از خودمان نشان می دهیم و این رفتار و کنشها با حقیقت نفس نقد مغایرست و حتی اینگونه موارد سزاوار پاسخ نیست کسی که با پیش فرض انکار یک مطلب وارد صحنه می شود جز انکار و ایراد گیری و انگ مگر می شود انتظار دیگری داشت در حالیکه اطلاعات منقد هیچ سنخییتی با موضوع مورد نقد ندارد و از سر انگیزه های غیر اصیل و صرفا برای انگیزهای بی ارتباط با موضوع نقد خود نمایی می شود و این مقبول مورد نقد نیست و کسی که در چگونگی شعر و چیستیش با مورد نقد معارضه دارد چشم چه نیکویی را باید داشت!؟

با ارادت و از سر ضرورت