دکتر فرامرز سلیمانی جاودانه شد….

دکتر«فرامرز سلیمانی»شاعر – مترجم-نویسنده-ویراستار – محقق و روزنامه نگار بزرگ و برجسته ی معاصر در سن 75 سالگی در روز چهارم دی ماه جاری در امریکا چشم از جهان فروبست و جاودانه شد.دکتر سلیمانی عزیز از بانیان شعر موج ناب بود.در سال 1360 شمسی و در یک روز تابستانی با محمد حسین مدل (شاعر برجسته ی موج ناب که اکنون مقیم امارات است و دوست مشترک من و دکتر بود) به دیدنش رفتیم.یکی دوساعت از ما پذیرایی کرد ؛ هم با شعر و هم با اشربه و اطعمه ی روحبخش و مهنّا و مصفّا.وقت خداحافظی کتاب «سرودهای آبی» اش را که تازه منتشر شده بود برایم امضا کرد….چندساعت پیش که خبررفتنش را شنیدم و خاطره در ذهنم جان گرفت به سراغ کتابش رفتم.امضای پشت جلد کتاب همچنان تروتازه و با طراوت بود ؛ مثل خود دکتردر آن ایام.بغضم را که چون تکه خمیری گلوگیرم شده بود فرو بردم و سری به تاسف تکان دادم.فقط نه برای مرگ دکتر فرامرز که برای گذشت 34 سال از اولین و آخرین دیدار من و او و امضای تروتازه ی 34 ساله بر پشت جلد کتاب که خیلی حرفها با من داشت…چه می توانستم گفت جز این که:

ای داد کز این وادی ناپیدا گرد

فریاد کز این سپنجی راه نورد

هر صبح فراق همدمی باید دید

هر شام وداع همرهی باید کرد….

روحش قرین رحمت حق باد.