☀️ رفیق خالی از خلل ….☀️

شعر زیر را استاد عزیز و ارجمند عالی جناب بهاءالدین خرّمشاهی برای کمین شاگرد خود سروده اند:

ص  صلابت سخنت را بنـــازم ای استاد             که در مقایسه بشکــوه چون دماوند است

4از دســــت تــــو چــون اغلب مردم ننه سرما

مـــــــــا را نبــــــود نـــای تکلّــم ننه سرما

ای جلوه ی صادر نخستین زهرا(س)

آیینه ی حق نمای آیین زهرا(س)

یلداشبی که خاطره ها با تو جانفزاست

ای کاش در محاق رود صبحگاه من!

*اشاره:

بارها و بارها به دوستان شاعر توصیه کرده ام هر شعری که سرودند آن را فورآ در گروه یا گروههایی منتشر نکنند ؛ دست نگه دارند ؛ چه بسا که با تأمل و ویرایش و بازنگری سروده ای شسته ، رفته ارائه دهند….

چه کسی می گوید

که گرانی شده است ؟!

به بزم عشق چرا نیک خو نمی‌آید

سری مگر به تواضع فرو نمی‌آید

فلک با رزق ناچیزی معیّن کرد هستم را

که از روز ازل می خواست تا آخر شکستم را

ای کاش از فضای مجازی اثر نبود

این بی پدر مزاحم نسل بشر نبود

دستی که تبر بر می دارد

گل پیرا نمی شود

کیست مانند تو هنگام غریبی یارم

ای که از جان خودم دوست ترت می دارم

نه رؤیایی مرا در سر نه شوری

تهی از عشق یا نفرت؟ ندانم

دیشب دو سه تن از رفقا آمده بودند

در منزل ما از ری و از مشهد و از قم

خوانده ام از کتاب چشمانت

غزلیات ناب چشمانت

ای جان پدر به عرصه ی فرهنگی

شاعری ضد زبان فارسی می گفت دوش

توی گوش من که از حرف حساب آکنده نیست

فرمود علی (ع) حقیقت تابنده

باطل گذرا باشد و حق پاینده

چون من پدری گر پسری داشته باشد

صاحبدل صاحب نظری داشته باشد

کاش می شد بی هراس از گزمه ای

خنجری لای دو انگشتش نهان چیزی نوشت…