در شب مِه گرفته و تار
زیر باران که بوسه بر زمین میزد
من به شولای خیس مرد شُبان
روح خسته‌تر از تن خود را
تا سحر پند می دادم:
تو بمان!
که شب تیره رخت خواهد بست
لاکن افسوس و صد افسوس
سّحر از شرمِ چشمِ سرخ بی خوابم
در پس کوه شرق درماند ست

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):

صفا یغمایی

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):

مدیر سایت

صفا یغمایی

جواد مهدی پور

نظرها 1

جواد مهدی پور
آذر 19, 1401

درود بر شما جناب زرندی گرامی💐🙏👏👏👏

پاسخ

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

وقتی برایت می شود دنیا فقط یک فرد
بی او نمی دانی در این دنیا چه باید کرد

افسردگی بی طاقتی امثالِ این حالات
عاشق شدن صد عارضه همراهِ خود آورد

در غارِ تنهایی مرا امشب دمی دریاب
پژواکِ کوهستان پُرَست از ناله های درد

مانندِ ققنوس از دلِ خاکسترش برخیز
گاهی اگر شد آتشِ این عشقِ سوزان سرد

دیگر سراغ از بارِشِ باران نمی گیرد
دشتی که شُسته خاکِ او را گریهء یک مرد

« سجاد پورخدایار »

تازه ترین نقدها