آری اینچنین است برادر

پشت این مغازه ها
کوچه های گلی همسایه هاست
اونا که تو خونشون
سفره های خالی از خوردنیهاست

شبا روی پشت بوم
ی بغل ستاره چنبر میزنه
لابه لای ساقه ی درختاشون
دسته ی پونه و گل سر میزنه

روزا توی این کوچه
دیگ آش نذری بر پا می کنن
هر چی که خونه دارن
نذر بی بی دو عالم می کنن

درس و مشق بچه ها
رو ورق پاره ی دفتر شماست
اگه خودکار و مدادی هم باشه ؟
مونده ی مداد و خودکار شماست

بجای ادکلن و اسپره ها
عطرای قمصر کاشون می زنن
با یه شیشه عطر مشتی تو کوچه
طبقای گل رو هم پل می زنن

غذای خوب اونا تو هفته ها
هفته ای یه بار پلو بدون گوشت
تمام هفت شب و روز این کوچه
آش جو با پتله ی بدون گوشت

وصله ی جوراب اهل این کوچه
تا دلت بخواد چقدر جورواجوره
لباسای دست دوم تو خونه
توی درگاهی چقدر فراوونه

به جای لباسای اتو زده
لباسای دست دوم می خرن
واسه ی شبهای عید بچه ها
پاکنویس مشقارو خط می زنن

موز و نارگیل و فقط
تو کتابها می بینن
شکل میوه هارو تو
خواباشون می کشیدن

مادرا می گن روله
شبا وقتی توی خواب
دستاتو به آسمون بلند کنی
خوشه های میوه ها رو می چینی

بجای جا کتابی تو خونه ها
جعبه ی میوه شده جای کتاب
به جای تختهای خواب پولدارا
زیلوهای پارشون تختهای خواب

لابه لای چلوار و متقالاشون
نفتالین ها یادگار بوقچه هاست
رنگ غنچه روی طرح قالی ها
یادگار خون دست دختراست

به جای لباس ترمه توی جشن
مادرا متقال و چلوار می پوشند
تا میون خونه های گرمشون
با لباس مال مردم نمیرن

وقتی بارون می باره
صدای نغمه ی بارون دوباره
من و یاد بچگی هام می یاره
یاد سقفای سوراخ خونه ها
یاد تشتهای پر از آب می یاره

شب عیدا تو کوچه
لباسای گنده باباهارو
به تن بچه ها کوچیک می کنن
چادر مادر بزرگ بچه رو
برای دخترها پیرهن می کنن

وقتی جنگ شروع می شه
پابرهنه ها به میدون می زنن
واسه این که شب نیاد سراغشون
چلچراغهای پر از نور می زنن

توی جاده های دور
کارگرا زمین هارو بیل می زنن
با لباس پارشون
خاک جاده هارو خاک ریز می زنن

بچه های کوچه های فقرا
با نگاه خستشون می گن خدا
می شه ما هم مثل این ماشین دارا ؟
راه بیفتیم و بریم به ویلاها ؟
پارک کنیم و بادبزن رو برداریم
کباب و گوجه رو هی باد بزنیم
زیر سایه سارا بازی بکنیم
لب رودا خونه سازی بکنیم
تا مامان از دور با میوه ها می یاد
آب دریاچه رو پارو بزنیم