🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
با نگاهت
آغاز می شوم …
در بالهای پرهیمنه ی خورشید
می وزم در بی کرانگی عشق
باز
چون نوگلان بهار
در برکه ی بودن
آشفته حال
در آغوش لرزان زمان
گیسوان ، افشان
به دوش دم بدم
لحظه ام
دمیده می شوم
به نیکویی های حسّ بلوغ بلند
دمیدنی سخت !
و
من
ژکوند ، نه
ترسیم تبسّمم
بی هیچ لب
روی پوست غم
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):