از خوشه پروینی کنی یادی ز آذربایجان

یادی کنم از شاعران ، ایران تباری آشنا
مادر خشایاری هم او نامش زبانزد آتوسا

زاهد میان خلقی نما ، از رابعه حرفی بیان
بودش غزلخوانی دلا چون بلبلی نغمه سرا

یاد از مهستی می کنم ،شهرت به نامی گنجوی
دربار سلطان سنجری چنگی نوازی خوش صدا

یادی ز کرمانی کنم ، فرمانروا خاتون ، هم او
خوش خط بودش بین هر یک شاعرانی پارسا

از خطّه شیرازی ملک خاتون بشد یاد آوری
دربار سلطان را کنی یادی ، ابواسحاق را

هم عصر با حافظ هم او ، با شعر اویی ، آشنا
با او مصاحب گفتمان هر واژه ای را خوش ادا

از بیجه ای یادی کنم هم عصر با جامی ز جام
با شوخ طبعی کاردان ، اندیشه ورزی بی ریا

از اصفهانی یاد شد ، بانو جمیلی ، بس جمیل
اشعار اویی خوانده می شد در درونی کافّه ها

یاد از هلالی استرآبادی کنی ، شاعر بنام
از رشحه ای یادی کنی دخت هاتفی بس دلربا

نسابه را یادی کنی عفّت به نامی آشکار
از اهل شیرازی ببودش ، از دیاری با وفا

از شاه بیگم دختری قاجار یادی ، گوهری
از فخر اعظم ارغونی مشروطه یادی کن بیا

از مادری سیمین کنی یادی که بودش شاعری
قائم مقامی یاد کن ، تاج عالمی ، نیما نما

از اُمّ سهرابی کنی یادی ، حمیده نام ، او
یادی ز سیمین بهبهانی کن فروغی مهرسا

از خوشه پروینی کنی یادی ز آذربایجان
از بی نهایت شاعرانی ، پارسا زن ، والیا

ولی اله بایبوردی

03 / 01 / 1399