🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۴/۰۷/۱۵ |
| تعداد شعر: | 1005 |
| تعداد مطالب: | 114 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۲۸ |
من دانـم و آسمان و آن دلبر جان
کان کیست زَند ز جان خود، نقشِ جهان
من بنده و اوست پادشــاه دو سرا
محـرم، به عیان ببیند او را به میان
افلاک جهـان، تــرانـه ی کن فَیکـون
در ذرّه نـشــان او، سـحر دیدم هـان
فارغ شو ز خود، اگـر خـدا می جویی
بَـر خـود شـدگان، بـوَد همــانا پنهان
میلیارد به سالِ نوری اَر راه روی
تازه بشوی به گردِ خود سرگردان
پیدا نبود بدایت و آخر چرخ
خود چرخ بود چو ذات حق بی پایان
بنشسته به خود، سفر کجا بتواند؟
از خویش درآ درآ ، که بتوانـی آن
او امر کند چنین شود یا نشود
ای ذره سخن مگو، رَجَز هیچ مخوان
بـاور نکند، حکیم دانشگاهـی
بنیاد فلک از او بگیرد فرمان
نان می برد و دوباره نان خواهد داد
از دین مگذر برای یک لقمه ی نان
کی فهم کنی سرودِ آزادی را
تا پا ننهـی بـه سرسرای زنـدان؟!!
ذرّات جهان و مرغ و ماهی در ذکر
از چیست نشسته ای خموش ای انسان؟
آیا به رَصَدتوان که طارق بشناخت؟
نی نی نتوان مگر که با دیده ی جان
18 خرداد 1392
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (10):
سلام مانا جان این صفحه متعلق به دخترم سارا ست هنوز لینگ را برایش ارسال نکرده
سلام اول از سارا بگویم که نام خواهر من نیز هست و از جانب ایشان
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب سپاسگزارم
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب امیدوارم حالتون خوب باشه و قطعآ انسان در سختی آفریده شده ممنونم بابت
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام مانا جان بزرگواری شما برایمان مسجل است اگر بعید می دانید پس احتمالا اشکال از حقیر
