🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۱/۰۶/۱۲ |
| تعداد شعر: | 109 |
| تعداد مطالب: | 96 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۲۹ |
مثلِ یک مثالِ ساده که رنج می کشد
از درساختگی تا برساختگی( بازنُمایی از چهار نِماد فکری)
خود کارهای خود نویس( داستانِ کوتاه)
مفهوم شناسی بافتار و ساختارِ شهرستان کرج
چشم اندازِ گردشگری ایران و جهان
فقط خودم را نوشته ام( زندگی نامه ی نویسنده)
در چند سویگی معنا( گفتگو با گلمات و شعر کوتاه)
کلمات بدونِ نقطه حرف می زنند( اندیشه و نقد ادبی و اجتماعی)
گفتِ ها و گفت و گوها( گفت و گو و نقد و نظر)
تا اندازه ی واژه ها می نویسم(نقد و نطر)
نویسش هایی درلابه لای پیاده رو(نقد و نطر)
فکرها تجدید چاپ می شوند(نقد و نظر)
با جنوبِ جنونِ تو(دل سروده ها)
حسرت این آبادانی به هیچ آبادانی شبیه نیست!
تولدی بی صدا شعر کلاسیک( غزل و چهارگانه)
مجموعه اشعارِ اندازه ای از بی اندازه گی شعر( حاوی 16 دفتر)
گزیده اشعار میوه ی احساس( هفت دفترِشعر)
قلم با حرفِ آخرِ عشق آغاز می شود
اِلِمان ها با فصلی دیگرآغاز می شوند
باد زیر هر ورقی را امضاء نمی کند
انگشت ها برای دست ها کف می زنند
گفتاورد قلم( اندیشه و نقدِ ادبی)
صبح های مردم به خیابان می ریزد
جنگل دورتر از درخت ایستاده است
آوازم را در گلوی باد بر زبانِ سنگ می نویسم
می نویسم بر سفیدی کاغذ
سردرگمی قلم را سرگردانی قدم را
در فرصتی مناسب در وقتی نامناسب
سواره های خیابان را با پیاده روها آشتی می دهم
و به درختان ِ
ایستاده درخویش می گویم
در رژه ی صدا ها شرکت کنند
امروز روز خوبی است
برای ملاقات با زخم هایی که در بیمارستان بستری اند
وقت مطلوبی است
تا که درخود فراوان اتفاق بیفتم
اتفاق بیفتم
در زندگی شما
که
پیوسته از خودم از خودش می ترسد
و هر روز
هماوردی دل انگیز در من ، غمگین می شود
و کلمات فراوانی کشته می شوند
جملات زیادی اسیر می شوند
و خودِ من برشاخه های خودم بلند می شوم
می نشینم
و فریاد می زنم
ای زندانی های درون من
کمی شبیه من، شبیه زندان سکوت کنید!
خیلی شبیه خودتان فریاد بزنید
بزنید خودتان را
به باخیالی شهر، به بی خیالی خیال
سال هاست
که
آزادی من و شما در زندان است
و به بال های پرندگانی فکر می کند
که
به رؤیاهای خسته
و شکسته ی بر درختان قناعت می کنند.
شعر از: عابدین پاپی(آرام)
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
عادل دانشی در امشب ستاره نام تو را داد می زند
درود مانای عزیز سپاس از نقد و حسن نظرت البته من خودم رو شاعر نمی
سبزه نه گل نه صبح عطر آگینی لبریز سکوت تلخی و غمگینی زد ابر زمستان به سرت
مانا جان این را از صمیم دلم می گویم بابا طارق فدای فرزند
طارق خراسانی در تو بهارم شده ای
سپاس از مدیریت محترم که شعر ویرایش شده با بیت تقدیمی جناب معصومی را سریعا
مهرداد مانا در امشب ستاره نام تو را داد می زند
چنین در روایات خوانده ایم که عدالت و حکمت در نزد علی پسر ابیطالب بوده
بستن فرم