محمد- علی زرندی( محمد علییاری)
🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۹/۱۲/۱۶ |
| تعداد شعر: | 106 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۰۱/۱۳ |
پیمانه ی پیمانم را پایابی نیست
و نوشته ی مرا پایانی
این نوشته از آن من است
رستاخیز کلمات مرده ام است
که از روزنه ای که دست های ترد گیاهان هرز
روی سنگ سخت مزارم ایجاد کرده اند، تراوش می کند
انبوهی از اندوه ها
که اندوده شده بر دل دودیم
به آهنگ چشم های تو
از سرانگشتان ذهنم جاری می شود
و من،
جاری می شوم در کوچه های جاودانه ی جوانیم
ریسمان رسوائیم را رها مکن
و سخن جوانیم را بر سر چوب
تبعیض نگاهت را فراموش نمی کنم
و نویدهای که که مانند دو خط موازی
تا ابد وصال را نچشند.
طوفان پلک های تو
خشم نیل را فرو خورد
و من بعد تو هیچ گوساله ای طلایی را
حریصانه نپرستیدم.
نشانه های روشن تو
بهانه ی ایمانی ست
که در کوچه های سرد شهر
بر شانه های کوکب هدایت نشسته است
از پرسه های شبانه من پرسشی مکن
و از بی قراریم،
که من “قرار ندارم که دیده از تو بپوشم”
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
طارق خراسانی در همراه با سکوتی آرام
سلام مانای عزیز از نقد زیبایت دانستم به حقیقت شعر بخوبی پی برده ای برای دخترم سارا
معصومه بیرانوند در همراه با سکوتی آرام
سلام و درود بر شما خیلی جالب بود و پر معنا
مهرداد مانا در همراه با سکوتی آرام
و بالاخره شعر سپید واقعی را از این قلم خواندم . شعری کوتاه که مانند
در لبخند…
همواره درخت دانش مانا پربار است👏👏
درود بی کران... جناب خراسانی گران ارج😍🌱
بستن فرم