🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۶/۱۲/۲۰ |
| تعداد شعر: | 203 |
| تعداد مطالب: | 158 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۱۱/۲۰ |
بهار آمد ولی گل را چه سود است
سراپای تن باران کبود است
هوا در شهر آدم های خود خواه
سوار ابر بی افسار دود است
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (7):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (13):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
فروردین 8, 1402
سلام و درود
آلودگی هوا را زیبا بیان کرده اید
در پناه خدا 🌱🌹👌👌👌👌🌹🌱
پاسخ
فروردین 8, 1402
سپاس از شما جناب آقای طارق خراسانی
پاسخ
فروردین 9, 1402
اسب بی افسار دود …. خیلی جالب بود
پاسخ
فروردین 9, 1402
به قول شاملو:
بهار آمد، نبود اما حیاتی درین ویران‌سرای محنت‌آور بهار آمد، دریغا از نشاطی…
نوروزتان خجسته باد
با آرزوی سلامتی🌷
پاسخ
بستن فرم