بهانه پرداز

سلام و درود و عرض ادب و ارادت
در پناه خدا بهترین ها نصیب تان
🙏🌹🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌹🍃🙏

سلام و درود و ارادت
به نظرم بار عاطفی در سؤال، قدری تند و نشان از نارضایتی است. بله، بلایی سر وزن نیامده. به احتمال زیاد، شما مطالبم درباره ی وزن پردازی پیشرو را بخوبی مطالعه نفرموده اید و شاید حتی توضیح بعد از این شعر را.
خلاصه این که:
ما به حفظ وزن، پایبند هستیم اما طرفدار قربانی شدن معنا به نفع وزن نیستیم و ضمن حرکت در مدار وزن (در وزن پردازی پیشرو)، بطور ملایم و هنرمندانه، گاهی قدری از وزن اصلی فاصله می گیریم و دوباره به آن می پیوندیم.
وزن پردازی پیشرو، برخلاف معمول شعر نو نیمایی، به کوتاه و بلند شدن رکن ها محدود نمی شود بلکه برپایه ی عبور ملایم از وزن اصلی و بازگشت دوباره به آن است.
و اما در لَخت پنجم که فرمودید:
“جنگل گیسوانت را”
وزن آن با توجه به اشباع هجای سوم به این صورت است:
فاعلاتن مفاعیلن
و چنان که می بینید،
با وزن اصلی (فاعلاتن مفاعلن فعلن) بیگانه نیست و تنها دچار دگرگونی ملایم و قابل پذیرشی شده است.

وزن لخت هفتم چه مشکلی دارد؟ بزرگوار!
قدری مهربان تر نگاه کنید!
آیا جز این است که رکن پایانی آن، “فَعَلن” است بجای “فعلن” (با عین ساکن)؟!
این مقدار تغییر که کاملا معمول است.
احتمالا در خوانش تقطیعی لخت هفتم، دو کلمه ی آخر را
“دَران” نخواندید و به همان صورت “در آن” خواندید.
خداوند، یار و نگهدارتان

سلام برادر اثر اخیر بنده که سروش بلندی است را ملاحظه کنید خواهید دید چه بلا و فاجعه ای بر سی وزن و قافیه و … آوردم عمر سروش کوتاه مباد

سلام
زنده و سرزنده باشید در پناه خدا

سلام و درود و سپاس تان 🌹🌷

سلام و احترام و تشکر