هفته ای یکبار روز جمعه ها
کسی پیوسته عدالت می گفت
با سر انگشت نجیب و آرام
جمله ی نغز به عادت می گفت
مردمی از سر اخلاص به او
دلخوش از گفته ی نابش بودند
همه جا صحبت عدل و داد بود
قول گوینده مثال باد بود
پیر و برنا , زن و مرد و کاسب
حرفهایش بخریدند و بدادند کاتب
سالها طی شد و هر روز ضعیفان بیشتر
کارشان مخمصه افتاد نحیفان بیشتر
فقر بر فقر فزون شد , درد بر درد سوار
پول بر پول خزید و عیش دوستان بسیار
ادعا داشت بسازد سقف بشکسته ی ما
ولی هر روز فزون شد , دود و خاکستر ما
بعد ها در دل دریای فراعن افتاد
همچو ماهی به دل داغ بیابان افتاد
خطبه ی عدل به پایان شد و سالو برفت
امتی از غم درمانده شدن خواب برفت

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):

ولی اله بایبوردی

رسول رشیدی راد

حسن مصطفایی دهنوی

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

مست و حیران و هم از دیده نهان آمده ایم
بی خبر از همه عالم به جهان آمده ایم

چون نماینده ی ما رانده شد از عرش خدا
بر زمین و سر این سفره ی خان آمده ایم

گندمی از پدرم کرد دریغ خاک بهشت
ما در این ذره پیِ خوردنِ نان آمده ایم

آنکه بخشید به ما جان و جهان می دانست
که برای غضب و کندن جان آمده ایم

رانده از آن طرف و واله و وامانده در این
گویی از سلسله ی آه و فغان آمده ایم

چون که شد لوحه ی ما ثبت به بی نام و نشان
ما به دنبال پی و نام و نشان آمده ایم

« محمد خسروی »

تازه ترین نقدها