به تند بادِ عنايت , ز کائنات کريم
کشيده شد به خطی خوش , سرشت ما به يقين
به جسمِ خاکی ام از گِل شباهتی می ساخت
به خِلقتی که ملائک نظاره می پرداخت
ز پرده های طلوعش ترانه ای بنواخت
به هوش و چشمی , عنايتی نو ساخت
نسيمِ عشقِ الهی به بالِ من پَر داد
که در فضای حضورش بسازم اين پرواز
مرا به خاکِ رهش آرزو همين باشد
که توتيای حريمش به چشمِ من باشد

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (1):

مدیر سایت

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

مست و حیران و هم از دیده نهان آمده ایم
بی خبر از همه عالم به جهان آمده ایم

چون نماینده ی ما رانده شد از عرش خدا
بر زمین و سر این سفره ی خان آمده ایم

گندمی از پدرم کرد دریغ خاک بهشت
ما در این ذره پیِ خوردنِ نان آمده ایم

آنکه بخشید به ما جان و جهان می دانست
که برای غضب و کندن جان آمده ایم

رانده از آن طرف و واله و وامانده در این
گویی از سلسله ی آه و فغان آمده ایم

چون که شد لوحه ی ما ثبت به بی نام و نشان
ما به دنبال پی و نام و نشان آمده ایم

« محمد خسروی »

تازه ترین نقدها