و چشمانی هرازگاهی
نگاهی خیره برآن می کند، مبهم
ولی بر روی آویزهایِ شهرِ ما
نشان از چیزِ دیگر هست
هزاران غمزه ی مستانه در شهر است
هزاران برگه ی سود و سهام و بزم و مجلس هست
و در این بیشه ی مولا
شغالان در کمین مردم شهرند
و راحت در دلِ این دشت در جولان
نحیفان بار اسراف خداوندان زور،
بر دوش می گیرند
زر اندوزان به انبار منافع های مردم دلخوشند
اما …
دگر در شهر دلداری نمی یابم
که تیر زهر آلودی برآرد از نیام خود
و بشکافد سیاهی را
در این شبهای مالامال ِتاریکی
غمی جانکاه مهمان است
و شب همواره بر بام است
طلوعی از غروبی نیست

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :

کاربرانی که این شعر را خوانده اند :

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

مست و حیران و هم از دیده نهان آمده ایم
بی خبر از همه عالم به جهان آمده ایم

چون نماینده ی ما رانده شد از عرش خدا
بر زمین و سر این سفره ی خان آمده ایم

گندمی از پدرم کرد دریغ خاک بهشت
ما در این ذره پیِ خوردنِ نان آمده ایم

آنکه بخشید به ما جان و جهان می دانست
که برای غضب و کندن جان آمده ایم

رانده از آن طرف و واله و وامانده در این
گویی از سلسله ی آه و فغان آمده ایم

چون که شد لوحه ی ما ثبت به بی نام و نشان
ما به دنبال پی و نام و نشان آمده ایم

« محمد خسروی »

تازه ترین نقدها