🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۴/۰۷/۱۵ |
| تعداد شعر: | 1005 |
| تعداد مطالب: | 114 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۲۸ |
به چشم خرد دیده ام جان خویش
فزون کردم از دیدن ایمان خویش
به شرحش مثال آورم خود نکوست
جدا می کنم هسته را مغز و پوست
توانی اگر بشکنی خویشتن
بود مغز جان و همی پوست تن
تن از خاک و جان از خداوند پاک
از این رو بود جان ما تابناک
دو در کُنه هم واحدی گوهرند
تن و جان نگهـدارِ یکدیگرند
کشد پر چو جان سوی بالا به فن
تن خاکی آید به سوی وطن
وطن خود حبابی ست بر روی آب
بپاشد ز هم ، کی بیابی حباب؟
گر از هسته مغزی بیاید برون
بخوان آیه ی محکم ” راجعون “
کسی فهم گفتار طارق کند
که باخون وضو چون شقایق کند
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (5):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (9):
درود بر شما جناب خراسانی عزیز🌹🌱♻️
دوستت دارم یعنی زمین خیس دیدگان من قالیچه ی قدمهای توست !! دست تو که مال من
سلام مانا جان این صفحه متعلق به دخترم سارا ست هنوز لینگ را برایش ارسال نکرده
سلام اول از سارا بگویم که نام خواهر من نیز هست و از جانب ایشان
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب سپاسگزارم
