🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 دوبیتی 112

(ثبت: 243302) آذر 14, 1400 

 

درويـش اگر ره بِبَـرد سوي خرافات
از گمرهي آن بتوان گفت كـه هيهات
درويـش كه يك عمر گياهان خـدا خورد
بيچـاره نفهميد ، خـدا داد گياهات
٭٭٭
درويـش كه بر مال بشر دست دراز است
در خوردن آن مال بشر مثل گُراز است
قانـع به قناعـت نشود پيش خداونـد
در جاده حرص و طمعش در تك و تاز است
٭٭٭
درويش كه دستش به بـَرِ خلق دراز است
درويش حقيقت نَـبُوَد ، حيله بساز است
درويش كه دنبال جهان است و تجمّل
كي فكر قناعت بُود و كي به نماز است
٭٭٭
درويـش اگـر راه قناعت بكند گـُم
سـر بار گرانـي است به سرباري مردم
درويش كه دائم نظرش سود جهان است
اسبي است كه هم شيهه زندهم به زمين سُم
٭٭٭
اينجا حسن از فطرت درويش چنين گفت
درويش نبايد بـخورد مال كسـي مُـفت
درويش رياضت بكشـد بـهر قناعـت
بيجـا است اگر از كـمي رزق بر آشفت
٭٭٭
نسیم گلشن حسن مصطفایی دهنوی

 

 

 

 

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (2):

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا